–Μη σταματάς να γράφεις, του είπα καθώς έφευγα
μα εκείνος κοίταζε ήδη αλλού-
σε εκείνο το ταπεινό σκοτάδι, πέρα από τις θάλασσες του βορρά
που θα με εξόριζε για πάντα
31 Παρασκευή Ιολ. 2020
–Μη σταματάς να γράφεις, του είπα καθώς έφευγα
μα εκείνος κοίταζε ήδη αλλού-
σε εκείνο το ταπεινό σκοτάδι, πέρα από τις θάλασσες του βορρά
που θα με εξόριζε για πάντα
05 Κυριακή Ιολ. 2020
Αυτή η νύχτα
όπως και κάθε άλλη νύχτα μες στους αιώνες
Άνθος άλαλο
Κορμί δίχως μουσική – λαμπερά κόκκαλα να θρηνούν
Δεμένος στο προκρούστειο σκοτάδι που κάποτε ξεγέλαγα
αφουγκράζομαι τον άρπαγα αετό να ορέγεται την καρδιά μου
Την κραυγή του στήθους μου στον ανίδωτο τρόμο
Τώρα
Μου μένουν μονάχα οι λέξεις
Θλιμμένες και μνησίκακες
Μα και εκείνες δεν μας αγαπούν
Ποτέ τους δεν με αγάπησαν-
νέφος από χλωρές ακρίδες αχολογά στο αίμα μου
θερίζει τις μαραμένες φλέβες
στροβιλίζεται λαμπαδιασμένη αλφάβητος στον ουρανό
για κάποιον άλλον
γοητευτικό μαέστρο
γεννήθηκα πριν από χίλια χρόνια και θα πεθάνω Αύγουστο